O… IOΣ ΤΟΥ ΝΕΙΛΟΥ...
Το 1/3 των Ελλήνων ζουν πλέον με λιγότερα από 470 ευρώ μηνιαίως.
Ένα στα πέντε παιδιά ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας.
Τον Ιούνιο η ΔΕΗ κατέβασε τον διακόπτη σε 1.094.585 καταναλωτές και η κατάσταση θα επιδεινωθεί εφέτος, αφού το ηλεκτρικό ρεύμα θα ακριβύνει τουλάχιστον κατά 13,7%
Ομηρικοί καυγάδες στις πολυκατοικίες για το ποιός θα αναλάβει διαχειριστής αφού λιγοστεύουν συνεχώς εκείνοι που πληρώνουν κοινόχρηστα και οι διαχειριστές τρέχουν στα δικαστήρια τους συγκατοίκους τους.
Στο κίνημα των τζαμπατζήδων έχει προσχωρήσει πριν απο την ίδρυσή του η τάξη των μεροκαματιάρηδων που σπανίως πληρώνει εισιτήριο
Τα μικρομεσαία νοικοκυριά στύβουν και την πέτρα για να βγάλουν τον μήνα
Στον Αγιο Παντελεήμονα η οργανωμένη μαφία σκοτώνει αδιακρίτως
Πριν από λίγο καιρό είχαμε δύο κρούσματα συμπολιτών μας που επιτέθηκαν σε πεζούς για να τους αρπάξουν την τυρόπιτα. Προμηνύματα και κραυγές«ανθρώπων-λύκων», για όσους αντιλαμβάνονται.
Στην πλατεία Καλογήρων, στη Δάφνη, όταν σουρουπώνει, εξαθλιωμένοι αλλοδαποί σκύβουν και τρώνε από τα σκουπίδια, βλαστημώντας περαστικούς που τους βλέπουν να ξοδεύουν «πενηντάρικα» στα διπλανά ταχυφαγεία.
Μουσουλμάνοι φονταμενταλιστές πυκνώνουν τις συζητήσεις για «τζαμιά» και «ιμάμηδες».
Το «καζάνι» έχει γίνει πια ηφαίστειο μέσα σε μια ετερόκλητη κοινωνική διαστρωμάτωση που οι συνδετικοί της αρμοί έχουν «τσιτώσει» επικίνδυνα αδυνατώντας να την κρατήσουν σταθερή.
Άλλοι σφάζουν γουρούνια μπροστά σε τζαμιά.
Ναρκωτικά, πορνεία, φανάρια, επαιτεία, παρεμπόριο, λαθρεμπόριο τσιγάρων και όπλων. Στην πλατεία Αττικής, στην πλατεία Βικτωρίας, στην πλατεία Αγίου Νικολάου, στην Ομόνοια, στους σκοτεινούς δρόμους γύρω από αυτήν, στον Κολωνό, στις Τρεις Γέφυρες, στον Ασπρόπυργο.
Οι «τζαμπατζήδες», κατά Ρέππα, έχουν ήδη οργανωθεί. Εχουν πια φωνή, δικηγόρους, κανάλια που τους προβάλλουν, δημοσιογράφους που καλύπτουν τη δράση τους και ιδεολογικό υπόστρωμα. Η δράση τους περιορίζεται -προς το παρόν- στην έμπρακτη διαμαρτυρία απέναντι στις εργοληπτικές συμβάσεις δουλείας που σύναψε το κράτος με τους μεγαλοεργολάβους
Στους οργανωμένους αντιρρησίες απέναντι στις διαταγές του κράτους συμπεριλαμβάνονται οι κάτοικοι της Κερατέας που
εδώ και 55 μέρες συμπλέκονται σώμα με σώμα με τα ΜΑΤ σε έναν αγώνα δίχως αύριο για «δίκια» που υπερασπίζονται απέναντι στο «κράτος καταστολής του Παπουτσή, που φυλάει με τους πραιτωριανούς του τα μηχανήματα των μεγαλοεργολάβων».
Κάποιοι που ρισκάρουν υπολογίζουν τις αντιεξουσιαστικές ένοπλες φράξιες σε 1.000 ως 1.500 άτομα σε όλη την επικράτεια. Αριθμός πολύ μεγάλος σε σχέση με το παρελθόν. Το ανησυχητικό στοιχείο για το πολιτικό σύστημα είναι ότι το ένοπλο κίνημα βίας διαρκώς αναβαθμίζεται επιχειρησιακά, γεγονός που κάνει την υπάρχουσα κατάσταση απρόβλεπτη.
Το κίνημα των φυλακισμένων αποκτά όλο και πιο ισχυρή φωνή. Μπλογκάρει, επικοινωνεί, διαδίδει και οργανώνεται. Εάν προστεθούν σε όλα τα παραπάνω και οι βάσιμες πληροφορίες ότι ισχυρό κύκλωμα σκληρών ποινικών υποβοηθά μερίδα αντιεξουσιαστών να αγοράζουν όπλα και να χρησιμοποιούν «στηρίγματα» και «άκρες» τους, η επόμενη μέρα φαντάζει εφιαλτική. Εκτός εάν τα περιγραφόμενα στο σύνολό τους είναι σενάριο για ερασιτεχνική ταινία. Πάντως στην Αίγυπτο μέσα σε πέντε λεπτά, 700 κρατούμενοι σκότωσαν τον διευθυντή της φυλακής στη Φαγιούμ, μια περιοχή της ερήμου δυτικά του Καΐρου και βγήκαν αφιονισμένοι στην κοινωνία. Η διαφορά της Αιγύπτου με την Αττική είναι ότι ο Κορυδαλλός απέχει δέκα μέτρα από τον πρώτο δρόμο ταχείας κυκλοφορίας…
(Αποσπάσματα απο ένα πολύ καλό ρεπορτάζ στην εφημερίδα «Δημοκρατία» της Πέμπτης)
Αντίλογος
Η «μύγα της Μεσογείου» και η ρήξη
Έκδηλη η ανησυχία του «συστήματος» για τη μετάδοση των ταραχών και στην Ελλάδα. Όπως η «μύγα της Μεσογείου» το πολυφάγο , «κοσμοπολίτικο», δίπτερο έντομο που κατατρώει τους καρπούς σε πάνω από 250 είδη φυτών, υπάρχουν πλέον φόβοι για την εξάπλωση των ταραχών και στη χώρα μας. Όχι στην κλίμακα και στη μαζικότητα της Αιγύπτου, αλλά σε παρόμοια με τα «νέα Δεκεμβριανά». Ειρήσθω εν παρόδω, είναι αστεία η σύγκριση με τα Δεκεμβριανά του 1944. Όποιος χρησιμοποιεί τον όρο μάλλον δεν έχει καμία αίσθηση του τι συνέβη στην Αθήνα 67 χρόνια πριν. Όπως και η σύγκριση της αιγυπτιακής με την ελληνική πραγματικότητα είναι εκ προοιμίου ατυχής.
Όμως, όπως γράφαμε στο κομμάτι «Η ανήμπορη κοινωνική εξέγερση» (
http://www.antinews.gr/2011/01/24/81609/) «
το ενδεχόμενο οι πολίτες να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, είναι πάντοτε ανοικτό. Και ότι σε καταστάσεις κοινωνικής έντασης αρκεί μια σπίθα για να ανατιναχθεί το σύμπαν».
Σε μια χώρα με το ΔΝΤ στο κεφάλι της, όλα μπορούν να συμβούν. Παρά την τρυφηλότητα και την ανεκτικότητα των πρώην «βολεμένων» πολιτών, την «ιδιωτικοποίηση» της κρίσης και την ελπίδα στο «Τζόκερ», η αντοχή του κοινωνικού συστήματος είναι πεπερασμένη. Όσο οι νεόπτωχοι θα αυξάνουν τις τάξεις τους, όσο η «χαμηλή» εγκληματικότητα θα ανθεί, όσο οι κυβερνώντες θα κωφεύουν στα πραγματικά προβλήματα ευρύτερων κοινωνικών ομάδων, η κοινωνική εξέγερση θα βρίσκεται προ των πυλών. Ίσως, λοιπόν, κάποιες περιορισμένες ταραχές που βλέπουμε να ξεσπούν σποραδικά, να ευνοούν το «σύστημα», υπό την έννοια ότι τα ανακλαστικά της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών είναι υπέρ του νόμου και της τάξης.
Το κίνημα του «
δεν πληρώνω», ή κινήσεις πολιτών τοπικού χαρακτήρα (Κερατέα), δεν αποτελούν εν δυνάμει εστίες κοινωνικής εξέγερσης, αλλά εν πολλοίς εκτόνωση ενός αισθήματος κοινωνικής αδικίας και τίποτα περισσότερο.
Αν δεν υπάρξει κίνημα ανθρώπων που «δεν πληρώνονται», η λαϊκή εξέγερση θα φοβίζει τους πολλούς, θα εξάπτει την φαντασία των ανατρεπτικών και όλοι μαζί θα διαβιούν με τις ιδεοληψίες και τις αναστολές τους.
Οι φόβοι που εκφράζονται σχετικά με τους μετανάστες δεν φαίνεται να έχουν λογική βάση. Είναι αδύνατον να πρωτοστατήσουν ή να συμμετάσχουν σε μια εξέγερση άνθρωποι που στην πλειοψηφία τους είχαν αρχικό προορισμό κάποια άλλη χώρα. Πόσο μάλλον όταν κύρια αιτία που εγκατέλειψαν τις εστίες τους είναι οι ταραχές. Είναι βέβαιο ότι το κοινό αίσθημα θα προκληθεί από ένα νέο πλιάτσικο, ιδίως αν σε αυτό συμμετέχουν και κατοικοεδρεύοντες στα γκέτο. Το επιχείρημα «του τρόμου» ολοκληρώνεται με τη δράση ακραίων ισλαμικών θυλάκων. Η όλη ιστορία θυμίζει το Κόσοβο, που μια ανάφλεξη του θα σήμαινε πυρκαγιά σε όλη τη Χερσόνησο του Αίμου. Και το Κόσοβο μια χαρά κάηκε και οι υπόλοιποι Βαλκάνιοι συνεχίσαμε την ειρηνική μας συμβίωση.
Το μελάνι που χύνεται για τις εξεγέρσεις που έρχονται, εξυπηρετεί έστω κι άθελα του την πιο ακραία κομφορμιστική προπαγάνδα.
Προκειμένου να γίνει η Αθήνα Καμπούλ, ας χάσουμε κι ότι εργασιακό δικαίωμα έχει απομείνει, ας υποστούμε κι άλλη μια μείωση μισθών, ας θυσιάσουμε και την τελευταία ατομική «πολυτέλεια», προς χάριν της «κοινωνικής συνοχής». Ένας όρος του συρμού, πολυφορεμένος, με αναφορά στην ευρύτατη «μεσαία τάξη» η οποία ταυτόχρονα συρρικνώνεται και αποδυναμώνεται.
Ο εκσυγχρονισμός (άλλη ταλαιπωρημένη έννοια) μιας κοινωνίας δεν συντελείται επειδή έτσι αποφάσισαν κάποιες πολιτικές ελίτ. Γίνεται ουσιαστικά από τα δυναμικά στρώματα της κοινωνίας, όταν αυτά εκφρασθούν και πολιτικά.
Οποιαδήποτε άλλη συνταγή, είτε της «ρήξης» είτε της «συναίνεσης» θα αναπαραγάγει το ισχύον σύστημα εξουσίας, με τα καλά του και τα στραβά του.
