Η Ελλάδα χωρίς να είναι ούτε Ουγγαρία, ούτε Ρουμανία, ούτε Εσθονία και φυσικά ούτε Αργεντινή, ωθείται με απόφαση της κυβέρνησης στο ΔΝΤ, όχι μόνο κατά το ένα τρίτο της συνολικής οικονομικής ενίσχυσης που θα λάβει από αυτό, αλλά στο σύνολο της οικονομικής διαχείρισης της χώρας, αφού η Ε.Ε. δεν διαθέτει ανάλογο μηχανισμό.
Είναι η πιο αρνητική εθνική συγκυρία από την εποχή του Εμφυλίου Πολέμου και η κυβέρνηση οπωσδήποτε θα πρέπει να δώσει εξηγήσεις στον ελληνικό λαό, πολύ πειστικότερες από αυτές που έχει δώσει μέχρι τώρα, πως είναι δυνατόν μία από τις 30 μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου, η 15η χώρα σε ιδιωτικές καταθέσεις στον πλανήτη να οδηγείται σε τέτοιες λύσεις.
Η κυβέρνηση μπορεί να παρέλαβε μία οικονομία σε άθλια κατάσταση, όπως και η Ν.Δ. είχε αναλάβει το 2004 μία καταχρεωμένη χώρα, αλλά το κόστος του εξωτερικού δανεισμού που δείχνει να είναι η αφορμή που μας σπρώχνει σε τέτοια λύση, τον Οκτώβριο, όταν ανέλαβε την εξουσία η κυβέρνηση Παπανδρέου κυμαινόταν στο 1/3 από αυτό που βρίσκεται σήμερα.
Το spread στις 2 Οκτωβρίου είχε κλείσει στις 130 μονάδες. Χωρίς να έχουν ληφθεί τα δύο ιδιαίτερα σκληρά πακέτα μέτρων που έχουν ληφθεί τώρα. Χωρίς τα συνδικάτα να συναινούν στην όλη κατάσταση όπως συμβαίνει τώρα, αφού οι ηγεσίες τους (ας μη το ξεχνάμε) τόσο στην ΑΔΕΔΥ, όσο και στην ΓΣΕΕ πρόσκεινται στο κυβερνών κόμμα.
Πρέπει πρώτα απ’όλα να εξηγηθεί πως η δανειστική ικανότητα της χώρας καταβαραθρώθηκε μέσα σε έξι μήνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου