H Κυβέρνηση και οι αρμόδιοι Υπουργοί Απασχόλησης αφού «προσγειώθηκαν» στη σκληρή πραγματικότητα, έπειτα από την στείρα αντιπολιτευτική ρητορική και τακτική που χρησιμοποίησαν πριν να αναλάβουν την διακυβέρνηση της χώρας, κατηγορώντας μάλιστα την τότε Κυβέρνηση για «χαριστικές ρυθμίσεις» στα χρέη των εργοδοτών προς τα ασφαλιστικά ταμεία, προχωρούν για μια ακόμη φορά σε ανάλογη ρύθμιση, συνεχίζοντας τις «εκπτώσεις» στις οφειλές των επιχειρήσεων, ενώ για ισορροπία προωθούν νέες «εκπτώσεις» στις συντάξεις χιλιάδων ασφαλισμένων.
Όσοι εργοδότες δεν υπαχθούν σ’ αυτήν την ρύθμιση που γίνεται για «…τελευταία φορά» θα υποστούν τις διαδικασίες αναγκαστικής είσπραξης, κατάσχεσης, πλειστηριασμού και δήμευσης της περιουσίας που τους ανήκει!!!
Είναι προφανές ότι λόγω της αδιέξοδης και αντιαναπτυξιακής πολιτικής της Κυβέρνησης, οι μικρομεσαίες κυρίως επιχειρήσεις, που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, ασφυκτιούν και κυριολεκτικά στενάζουν από την έλλειψη ρευστότητας στην αγορά και από τη μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθωτών και των συνταξιούχων. Τα «λουκέτα» και η απώλεια θέσεων εργασίας αποτελούν καθημερινό φαινόμενο, με συνέπεια οι επιχειρήσεις να ψάχνουν «σανίδα σωτηρίας», όπως άλλωστε και οι εργαζόμενοι σε αυτές, οι οποίοι βρίσκονται συνεχώς αντιμέτωποι με την εργασιακή ανασφάλεια και το φόβο της ανεργίας.
Οι όποιες σπασμωδικές κινήσεις καθαρά εισπρακτικού χαρακτήρα δεν μπορούν να αναπληρώσουν ούτε τα συσσωρεμένα χρέη προς τα Ταμεία, που αγγίζουν κατά δήλωση του Υπουργού τα 9 δις €, ούτε και την υστέρηση των εσόδων τους από τη διόγκωση της ανεργίας και την απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, με τη μείωση της πλήρους απασχόλησης και την αύξηση των ευέλικτων και επισφαλών μορφών εργασίας.
Σε κάθε περίπτωση το ζήτημα της βιωσιμότητας των Ασφαλιστικών Ταμείων, η πάταξη της εισφοροδιαφυγής και της εισφοροκλοπής, καθώς και ο δραστικός περιορισμός των συσσωρευμένων χρεών δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ευκαιριακά. Απαιτείται μια συνολική διευθέτηση, μια οριστική λύση που να διασφαλίζει την καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών και την καταπολέμηση της «μαύρης εργασίας», χωρίς να αποτελεί «αντικίνητρο» για την πρόσληψη εργαζομένων, με την ουσιαστική συμβολή και την ενεργό συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων στη σύνταξη των σχετικών νομοσχεδίων.
Εκ των υστέρων διάλογοι, που πραγματοποιούνται μόνο και μόνο για την «νομιμοποίηση», ήδη, ειλημμένων κυβερνητικών αποφάσεων δεν πρόκειται να γίνονται αποδεκτοί. Το Συνδικάτο έχει τεκμηριωμένες προτάσεις και δεν θα αποτελέσει «άλλοθι» της κυβερνητικής προχειρότητας με τη συμμετοχή του σε προσχηματικούς διαλόγους.
Σε ότι αφορά το σχέδιο νόμου για την «κοινωνική οικονομία», θα πρέπει να υπάρξουν σοβαρές προτάσεις και όχι αοριστολογίες, συγκεκριμένη στόχευση και κατευθύνσεις. Βασική επιδίωξη της ανάπτυξης των κοινωνικών επιχειρήσεων θα πρέπει να είναι η συστηματική απασχόληση και η ανάπτυξη των δεξιοτήτων των ανέργων, με τελικό στόχο τη δημιουργία νέων και μακροπρόθεσμα βιώσιμων θέσεων εργασίας. Σε καμία περίπτωση τα προγράμματα αυτά δεν πρέπει να λειτουργήσουν ως «όχημα» για την περαιτέρω συμπίεση του μισθολογικού κόστους. Ταυτόχρονα, η αποτελεσματική αξιοποίηση των πόρων προϋποθέτει την ύπαρξη συγκεκριμένου σχεδίου δράσης, που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες τόσο σε εθνικό, όσο και τοπικό επίπεδο, ενώ θα πρέπει να αποσαφηνιστούν επαρκώς τα κριτήρια επιλογής των ανέργων, προκειμένου να μη μετατραπεί η κοινωνική οικονομία σε «δεξαμενή» πελατειακών και ρουσφετολογικών πρακτικών.
Κάθε εγχείρημα που θα γίνεται με τους παραπάνω στόχους και προϋποθέσεις θα έχει τόσο την συναίνεση μας, όσο και την ενεργή συμμετοχή μας.
Όσοι εργοδότες δεν υπαχθούν σ’ αυτήν την ρύθμιση που γίνεται για «…τελευταία φορά» θα υποστούν τις διαδικασίες αναγκαστικής είσπραξης, κατάσχεσης, πλειστηριασμού και δήμευσης της περιουσίας που τους ανήκει!!!
Είναι προφανές ότι λόγω της αδιέξοδης και αντιαναπτυξιακής πολιτικής της Κυβέρνησης, οι μικρομεσαίες κυρίως επιχειρήσεις, που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, ασφυκτιούν και κυριολεκτικά στενάζουν από την έλλειψη ρευστότητας στην αγορά και από τη μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθωτών και των συνταξιούχων. Τα «λουκέτα» και η απώλεια θέσεων εργασίας αποτελούν καθημερινό φαινόμενο, με συνέπεια οι επιχειρήσεις να ψάχνουν «σανίδα σωτηρίας», όπως άλλωστε και οι εργαζόμενοι σε αυτές, οι οποίοι βρίσκονται συνεχώς αντιμέτωποι με την εργασιακή ανασφάλεια και το φόβο της ανεργίας.
Οι όποιες σπασμωδικές κινήσεις καθαρά εισπρακτικού χαρακτήρα δεν μπορούν να αναπληρώσουν ούτε τα συσσωρεμένα χρέη προς τα Ταμεία, που αγγίζουν κατά δήλωση του Υπουργού τα 9 δις €, ούτε και την υστέρηση των εσόδων τους από τη διόγκωση της ανεργίας και την απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, με τη μείωση της πλήρους απασχόλησης και την αύξηση των ευέλικτων και επισφαλών μορφών εργασίας.
Σε κάθε περίπτωση το ζήτημα της βιωσιμότητας των Ασφαλιστικών Ταμείων, η πάταξη της εισφοροδιαφυγής και της εισφοροκλοπής, καθώς και ο δραστικός περιορισμός των συσσωρευμένων χρεών δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ευκαιριακά. Απαιτείται μια συνολική διευθέτηση, μια οριστική λύση που να διασφαλίζει την καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών και την καταπολέμηση της «μαύρης εργασίας», χωρίς να αποτελεί «αντικίνητρο» για την πρόσληψη εργαζομένων, με την ουσιαστική συμβολή και την ενεργό συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων στη σύνταξη των σχετικών νομοσχεδίων.
Εκ των υστέρων διάλογοι, που πραγματοποιούνται μόνο και μόνο για την «νομιμοποίηση», ήδη, ειλημμένων κυβερνητικών αποφάσεων δεν πρόκειται να γίνονται αποδεκτοί. Το Συνδικάτο έχει τεκμηριωμένες προτάσεις και δεν θα αποτελέσει «άλλοθι» της κυβερνητικής προχειρότητας με τη συμμετοχή του σε προσχηματικούς διαλόγους.
Σε ότι αφορά το σχέδιο νόμου για την «κοινωνική οικονομία», θα πρέπει να υπάρξουν σοβαρές προτάσεις και όχι αοριστολογίες, συγκεκριμένη στόχευση και κατευθύνσεις. Βασική επιδίωξη της ανάπτυξης των κοινωνικών επιχειρήσεων θα πρέπει να είναι η συστηματική απασχόληση και η ανάπτυξη των δεξιοτήτων των ανέργων, με τελικό στόχο τη δημιουργία νέων και μακροπρόθεσμα βιώσιμων θέσεων εργασίας. Σε καμία περίπτωση τα προγράμματα αυτά δεν πρέπει να λειτουργήσουν ως «όχημα» για την περαιτέρω συμπίεση του μισθολογικού κόστους. Ταυτόχρονα, η αποτελεσματική αξιοποίηση των πόρων προϋποθέτει την ύπαρξη συγκεκριμένου σχεδίου δράσης, που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες τόσο σε εθνικό, όσο και τοπικό επίπεδο, ενώ θα πρέπει να αποσαφηνιστούν επαρκώς τα κριτήρια επιλογής των ανέργων, προκειμένου να μη μετατραπεί η κοινωνική οικονομία σε «δεξαμενή» πελατειακών και ρουσφετολογικών πρακτικών.
Κάθε εγχείρημα που θα γίνεται με τους παραπάνω στόχους και προϋποθέσεις θα έχει τόσο την συναίνεση μας, όσο και την ενεργή συμμετοχή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου